ಕವನ: ಸ್ವಾರ್ಥ

ಸ್ವಾರ್ಥ

ಗದ್ದುಗೆಯೇರಲು
ಹಣವನು ಎಸೆಯಿತು
ಗಳಿಕೆಯ ತೃಷೆಯಲಿ
ನಶೆಯ ನೀಡಿತು
ಸ್ವಾರ್ಥದ ಮತವನು ಮುತ್ತಿ

ಸಲಿಗೆಯ ಸುಲಿಗೆ ಮಾಡುತ
ಒಸರುವ ಬೆವರಿನ
ಬುತ್ತಿಯ ಕಟ್ಟಿತು
ನೆತ್ತರು ಹಿಚುಕಿ,ನೆಕ್ಕಿ ಕಾಡಿತು
ಕತ್ತಲು ಮುಕ್ಕಿ

ಅನುದಿನ ಮತ್ತಿನಲಿ
ಅಮೃತ ತುತ್ತಿನಲಿ
ಕಡಲಾದರೂ ಕುಡಿದು,
ಗತ್ತಿನಲಿ-ವಿಗತಿಯೆಡೆಗೆ
ಒಂದನ್ಹತ್ತು ಸೇರಿಸಿತು

ಸುಖದ ತಿರುಳ ಸವಿಯುತ
ಸೇವಕನೆಂಬುದ ಮರೆಯಿತು
ಅಡಿಗೊಮ್ಮೆ ಜೊಳ್ಳ ನುಡಿದು,
ಪರರ ಬಾದೆಯನರಿಯದೆ
ನ್ಯಾಯ ನೀತಿ ಮಾತಾಡಿತು

ಕೃತಕ ಕೀರ್ತಿಯ ಪಡೆಯಿತು
ವಿಕೃತ ಸೊಗದಲಿ ಹಾಡಿತು
ಸುಕೃತ ಭಾವವಿರದೆ
ಅಂಬರವೇರಿ
ಕೈ ಬೀಸಿ ಕರಗಿತು

ಯಾರೋ ಬಿತ್ತಿದ ಬೀಜ
ಹೂ-ಕಾಯಿಗಳ ಬಿಡದೆ ತಿಂದು,
ಒಳಗು ಹೊರಗೂ
ಗಿಡದ ಬುಡದ
ನೆರಳೂ ಬಿಡದೆ,ದೈತ್ಯ ಹುಳುವಾಗಿ ಮೆರೆಯಿತು.

ಶರಶ್ಚಂದ್ರ ತಳ್ಳಿ ಕುಪ್ಪಿಗುಡ್ಡ